Nostalji

Çok yakın arkadaşım ayşegùlle yılbaşı bebekleri dikmeye karar vermiştik. her yıl bu hayali kurup turlu sebeplerden eyleme geçememiştik bir turlu. İşte tamda bu umutsuzluk içinde gözumuzu kapatıp durmaksızın dikmeye başladık.başardık da. Amacımız bir an evvel onları paylaşmak durmadan uretmekti. Adanaya bodruma gönderdik bebeklerimizi. Ben durmadan elbiselerini duşunuyordum o da kol bacak dikmek gibi en sabır gerektiren işleri ustleniyordu. Ama işlerimizin karmaşıklığı ve yoğunluğu sebebiyle yılbaşından sonra pek devam edemedik. Ben ondan daha geniş zamana sahibim.birde piyasa için bişeyler dikmek benim yaratıcılığıma iyi gelmedi. Ben istediğim şeyi değil de zorunda olduğum şeyi dikmekten çok mutsuz oluyorum. Tıpkı craftanddecorate bloguna sahip seda gibi duşunuyorum bende. Bişeyi ama herhangi bişeyi hırsla yada kazanç için yapmak yaratıcılığın o soft dokunuşlarını ölduryo. Bu yuzden kendimi serbest bırakıyorum. Canım ne isterse öyle devam ediyorum. Bir sure bişey dikmiyorum durmadan tasarlıyorum sonra deli gibi dikmeye başlıyorum. Nekadar mutlu ettiğini anlatamam. Doymak bilmeyen bi açlığım var sanki hiç bıkmadan usanmadan yaptığım tek şey. iyiki kumaşları seviyorum ve iyiki onlarda beni seviyo. Yani umarım ^___*